ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ ਕੀ ਹੈ? What is Palm Sunday?
ਪੰਜਾਬੀ ਮਸੀਹੀ ਸੰਦੇਸ਼
ਪੰਜਾਬੀ ਮਸੀਹੀ ਸੰਦੇਸ਼
ਉੱਤਰ: ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ ਉਹ ਦਿਨ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਜੀ ਉੱਠਣ ਤੋਂ ਇਕ ਹਫਤਾ ਪਹਿਲਾਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਾਂ (ਮੱਤੀ 21: 1-1). ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਗੋਲਗੋਥਾ ਵੱਲ ਦੀ ਇਕ ਲੰਬੀ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ. ਉਹ ਗੁਆਚੇ ਹੋਇਆਂ (ਲੂਕਾ 19:10)ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਆਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੀ - ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ - ਉਸ ਮੁਕਤੀ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਦਾ. ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਸੱਤ ਦਿਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਕਸਰ “Passion Week” ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਸੀ. ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਕੰਮ ਦੇ “ਅੰਤ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ” ਸੀ।
ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਜੈਤੂਨ ਦੇ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦਿਆਂ ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨਾਲ ਹੋਈ। ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੇ
ਸਵਾਰੀ ਲਈ ਇੱਕ ਜਾਨਵਰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਦੋ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬੈਤਫਗਾ ਅੱਗੇ ਭੇਜਿਆ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗਧੀ ਦਾ ਬੱਚਾ ਲੱਭਿਆ, ਜਿਵੇਂ
ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਲੱਭੇਗਾ (ਲੂਕਾ 19: 29-30). ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗਧੀ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਮਾਲਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਲੱਗੇ.
ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਯਿਸੂ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ: “ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੈ” (ਲੂਕਾ 19: 31–34)। ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ
ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਮਾਲਕ ਇਸ ਜਵਾਬ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ. “ਉਹ [ਗਧੀ ਦੇ ਬੱਚਾ] ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਕੋਲ ਲੈ ਆਏ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਗਧੇ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਉਸ ਉੱਪਰ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ” (ਲੂਕਾ 19:35).
ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵੱਲ ਨੂੰ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੀੜ ਉਸਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਇਕੱਠੀ ਹੋ ਗਈ। ਇਹ ਭੀੜ ਸਮਝ ਗਈ
ਕਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹਾ ਸੀ; ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਉਹ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਅਜੇ ਰਾਜ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਆਇਆ
ਸੀ - ਹਾਲਾਂਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਦੱਸਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ (ਲੂਕਾ 19: 11-12). ਸੜਕ ਦੇ ਨਾਲ ਭੀੜ ਦੀਆਂ
ਕ੍ਰਿਆਵਾਂ "ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ" ਦੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ: "ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਭੀੜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚੋਲੇ ਸੜਕ ਤੇ ਫੈਲਾ ਦਿੱਤੇ, ਜਦੋਂ
ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੀਆਂ ਟਹਿਣੀਆਂ ਨੂੰ ਕੱਟ ਕੇ ਸੜਕ ਤੇ ਫੈਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ" (ਮੱਤੀ 21: 8). ਸੜਕ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਚਾਦਰਾਂ
ਵਿਛਾ, ਲੋਕ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਹੀ ਸਨਮਾਨ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ- ਰਾਜਾ ਯੇਹੂ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ ਤੇ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਸਨਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ
(2 ਰਾਜਿਆਂ 9:13). ਯੂਹੰਨਾ ਨੇ ਇਸ ਵੇਰਵੇ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜਿਹੜੀਆਂ ਟਹਿਣੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਕੱਟੀਆਂ ਸਨ ਉਹ ਖਜੂਰ
ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਸਨ (ਯੂਹੰਨਾ 12:13).
ਉਸ ਪਹਿਲੇ ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ, ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦਾ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਸਨਮਾਨ ਵੀ ਕੀਤਾ: “ਉਹ ਭੀੜ ਜਿਹੜੀ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਨੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, “ਦਾਊਦ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਉਸਤਤਿ
‘ਉਹ ਧੰਨ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ!’
ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਉਸਤਤਿ!”
'”(ਮੱਤੀ 21: 9). ਉਥੇ ਮੌਜੂਦ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਆਈ: “ਭੀੜ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ,“ ਗੁਰੂ ਜੀ, ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਝਿੜਕੋ! ”” (ਲੂਕਾ 19:39)। ਪਰ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਝਿੜਕਣ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸਮਝੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੱਚ ਬੋਲਿਆ ਸੀ. ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ। . . ਜੇ ਉਹ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਤਾਂ ਪੱਥਰ ਬੋਲ ਉੱਠਣਗੇ ”(ਲੂਕਾ 19:40).
ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਤਕਰੀਬਨ 450 ਤੋਂ 500 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਜ਼ਕਰਯਾਹ ਨਬੀ ਨੇ ਇਸ ਘਟਨਾ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ
ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ: “ਹੇ ਸੀਯੋਨ! ਖੁਸ਼ੀ ਮਨਾ! ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਲੋਕੋ! ਖੁਸ਼ੀ ’ਚ ਲਲਕਾਰੋ! ਵੇਖੋ! ਤੁਹਾਡਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਲ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ! ਉਹ ਧਰਮੀ ਅਤੇ ਜੇਤੂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਨਿਮਰਤਾ ਦਾ ਪੁੰਜ ਹੈ ਉਹ ਇੱਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰ ਤੇ ਭਾਵ ਜਵਾਨ ਗਧੇ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੈ।"(ਜ਼ਕਰਯਾਹ 9: 9). ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਜੇ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ. ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਸੀ. ਭੀੜ ਨੇ ਇਕ ਮਸੀਹਾ ਦੀ ਭਾਲ ਕੀਤੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਤੌਰਤੇ ਛੁਟਕਾਰਾ ਦੇਵੇਗਾ ਅਤੇ ਕੌਮੀ ਤੌਰ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਵਾਵੇਗਾ, ਪਰ ਯਿਸੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੂਹਾਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਆਇਆ ਸੀ. ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਦੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰਤ ਆਤਮਿਕ ਹੈ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਜਾਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਨਹੀਂ.
ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਚੋਲਾ ਰਹਿਤ ਭੀੜ ਨੇ ਹਥੇਲੀ ਵਿੱਚ ਟਹਿਣੀਆਂ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ ਚਿੱਲਾਏ, ਉਹ ਯਿਸੂ ਦੀ ਸਹੀ
ਮੌਜੂਦਗੀ ਦਾ ਸਹੀ ਕਾਰਨ ਖੁੰਝ ਗਏ. ਉਹ ਨਾ ਤਾਂ ਸਲੀਬ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਸਨ. ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ,
“ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਇਸ ਤੇ ਰੋਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ “ਕਾਸ਼ ਕਿ ਤੂੰ ਅੱਜ
ਇਹ ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਤੇਰੇ ਲਈ ਕਿਹੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਿਆਉਣਗੀਆਂ। ਪਰ ਤੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਸੱਕਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਤੈਥੋਂ
ਲੁਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। 43 ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਆਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਤੇਰੇ ਵੈਰੀ ਤੇਰੇ ਦੁਆਲੇ ਮੋਰਚਾ ਬੰਨ੍ਹਣਗੇ ਅਤੇ ਤੈਨੂੰ ਸਾਰੇ ਪਾਸਿਓ ਘੇਰਾ
ਪਾ ਲੈਣਗੇ ਅਤੇ ਦਬਾਉ ਪਾਉਣਗੇ। 44 ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਅਤੇ ਤੇਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦੇਣਗੇ। ਉਹ ਇੱਕ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਪੱਥਰ
ਉੱਤੇ ਟਿਕਿਆ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣ ਦੇਣਗੇ। ਇਹ ਸਭ ਇਸ ਲਈ ਵਾਪਰੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੈਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਆਇਆ
ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਨਾ ਕੀਤਾ।”(ਲੂਕਾ 19: 41-47). ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣਨਾ ਕਿ ਉਹ ਕੌਣ ਹੈ
ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਗੱਲ ਹੈ. ਉਹ ਭੀੜ ਜਿਹੜੀ ਖਜ਼ੂਰੀ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਚੀਕ ਰਹੀ ਸੀ “ਹੋਸਨਾ!” ਉਹ ਭੀੜ ਉਸ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਪੁਕਾਰ
ਰਹੇ ਸਨ “ਉਸਨੂੰ ਸਲੀਬ ਦਿਓ!” (ਮੱਤੀ 27: 22-23).
ਇੱਕ ਦਿਨ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ, ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਜਾਂ ਧਰਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹਰ ਗੋਡਾ ਝੁਕੇਗਾ। ਅਤੇ ਹਰ ਜੀਭ ਇਹ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਗੀ, “ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਪ੍ਰਭੂ ਹੈ।” (ਫ਼ਿਲਿੱਪੀਆਂ 2: 10-11). ਉਸ ਦਿਨ
ਅਸਲ ਅਰਾਧਨਾ ਹੋਵੇਗੀ। ਨਾਲ ਹੀ, ਯੂਹੰਨਾ ਵੀ ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਇਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਬਿਆਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਜੀ ਉੱਠੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਅਨਾਦਿ ਜਸ਼ਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ: ਫ਼ੇਰ ਮੈਂ ਤੱਕਿਆ, ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵੇਖੀ। ਉੱਥੇ ਇੰਨੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਸਨ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਸੱਕਦਾ। ਉਹ ਧਰਤੀ ਦੀ ਹਰ ਕੌਮ, ਕਬੀਲੇ, ਜਾਤੀ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ। ਇਹ ਲੋਕ ਤਖਤ ਦੇ ਅਤੇ ਲੇਲੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖਲੋਤੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਚਿੱਟੇ ਵਸਤਰ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ੈਤੂਨ ਦੀਆਂ ਟਹਿਣੀਆਂ ਸਨ। ”(ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ 7: 9, ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ) ਇਹ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੇ ਸੰਤ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਚਿੱਲਾਣਗੇ, “ਜਿੱਤ ਸਾਡੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਤਖਤ ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲੇਲੇ ਦੀ ਹੈ।” (ਆਇਤ 10), ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਨੰਦ ਨੂੰ ਕੌਣ ਮਾਪ ਸਕਦਾ ਹੈ?
